Ik zal jullie de details van deze dag besparen, maar laten we het erop houden dat ie met een ziek kind, een half zieke peuter en een bekeuring van 43 euro wegens te hard rijden niet echt in de categorie “makkie” viel. Dus toen Maik thuis kwam met de frietjes was ik dolblij dat ik de boel uit handen kon geven. Het douchen van de kinderen, wat ik anders altijd doe voor hij thuis komt, was wegens een gevalletje spugeritus niet gelukt deze avond. Maar hee, het is is weekend. Niet zeuren dus!
Om 7 uur besloot ik te gaan douchen. Alleen. Gewoon heel even een momentje voor mezelf. Een warme straal en rust om me heen. Ik stond er nog geen 4 minuten onder, toen er 2 kinderen kwamen binnenrennen. “Mama, mogen wij bij jou douchen?”. “Uhhh, nee?” “Mama wilde even alleen zijn”. “Waarom dan, mama?” vroeg Lenthe. “Dat willen mama’s soms”. Lenthe begon met een heel verhaal over dat ze “gisteren” ook de hele dag met mama mochten douchen en hoe gezellig dat wel niet was. Ik voelde al aan dat ‘t niet meer ging lukken ze af te wimpelen. Dus dan maar proberen ze zo snel mogelijk op bed te krijgen. “Oké”, zei ik, “Yuren mag erbij en daarna jij, Lenthe”. Binnen 5 tellen waren ze allebei uitgekleed. Hoppa: Yuren wassen, haren uitspoelen, tanden poetsen en eruit. Toen Lenthe, zelfde ritueel. Dat er overal kleren door de hele badkamer lagen negeerde ik maar even. Yuren kleedde zichzelf aan en ging netjes, zoals ik vroeg, naar zolder. Daar ontdekte ik dat er nog een was in de wasmachine zat die uitgehangen moest èn een was in de droger zat die er ook nog uit moest. Ik zweer je dat ik vanmorgen nog een enorme was had staan strijken…
Goed, was opgehangen, Yuren op bed en naar beneden. Alwaar ik Lenthe aantrof. Nog steeds in haar blootje. Spelend met het poppenhuis op de gang. Ik hoorde mezelf zeggen dat die dingen van het poppenhuis niet in gaatjes van haar lijf gestopt hoefden te worden. Voor je het weet, zit je ‘s avonds om 20.00 uur weer bij de huisartsenpost.
Ze weigerde naar haar kamer te komen. Ze weigerde haar ondergoed aan te trekken. Ze ging languit op de grond liggen, en riep alleen maar: nee, nee, nee, nee. En toen ineens zei ze dat ze een spin was. Oké dan. Hoewel mijn geduld al bijna op was, realiseerde ik me dat ik dit spel beter maar kon meespelen. Ik begon een liedje te zingen uit de film “Kikkerdril”. “de spinnenloop, de spinnenloop, de spinnenloop gaat zo….” Ha! Dat werkte! Kruipend over de grond bereikte een bloot meisje haar bed, waar ik klaar zat met haar ondergoed. Dat mocht ik het spinnetje nu wel aantrekken, en het spinnetje wilde ook wel in haar web-bed. Het licht moest aanblijven, maar dan kon ik toch eindelijk wegsluipen.
In de slaapkamer liep Maik heen en weer met Fee, om haar in slaap te krijgen. Sterre lag met hoge koorts in ons bed. Ik was er net ingekropen, toen Sterre een paracetamol wilde en Lenthe haar bed uit rende “want ze had nog niet gedronken”. Vijf minuten later kwam ze er weer uit voor nog een kusje en toen nog een keer om te laten zien dat ze haar nep-uggs sloffen had aangetrokken. “Want dat zijn slaapsloffen”. Van deze actie werd Fee, die net in slaap was gevallen op Maiks schouder, wakker. Dus die wilde drinken en werd bij mij neergelegd. Maik kon weer naar de gang, alwaar Yuren èn Lenthe samen plannen aan het smeden waren om ons nog lang geen rustige avond te gunnen… Even later had Lenthe kettingen aangetrokken, een haarband in haar haar gedaan, armbanden om en liep op de gang te paraderen, terwijl Yuren in zijn bed met onbekende oorzaak lag te huilen. Na nog een paar keer heen en weer lopen was de rust eindelijk weergekeerd en konden we tv gaan kijken….
Zijn dit soort avonden herkenbaar? Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen!
Heel herkenbaar! Plan is om de meiden om 19:30 uur op bed te hebben, maar dit lukt echt nooit want er is altijd wel wat inderdaad haha Ach halfuurtje later naar bed moet kunnen 😉 En hoe vaak ik er niet achter kom dat er nog was in de wasmachine zit én heel fijn dan eerst nog de droger moet legen…oeps!