Het eerste berichtje vanuit Roemenië! We hebben er net 3 dagen reizen opzitten, maar we zijn er. Onze reis begon wat ontstabiel, met een vergeten koffer en een ziek konijn, maar inmiddels lijkt het konijn weer beter te gaan en zijn de belangrijkste dingen uit de koffer aangeschaft. Hopelijk zit er niks meer tegen verder (behalve het weer dan, het is behoorlijk regenachtig steeds).
Lees ook: Foto weekoverzicht Judith #547
Inhoudsopgave
Maandag
De eerste echte vakantiedag! Iedereen sliep uit, ik ging naar de sportschool. Toen ik terugkwam ben ik de kamer van Fee eens ingedoken. Dat was een enorme bende. Echt ongekend. Ik liet haar beneden (in overleg), omdat ik al wist dat het anders de hele tijd dikke tranen zou zijn vanwege spullen die ik wil weggooien en zij wil houden. Van veel dingen weet ze niet eens dat ze het heeft, dus als ze er niet bij is, gaat dat een stuk makkelijker. Uiteindelijk kreeg ze nog 3 taken van mij: uitzoeken van haar bureauspullen, uitzoeken van een stapel kleding waarvan ik zeker wist dat ze het nog paste en uitzoeken van een stapel kleding waarvan ik denk dat het te klein is. De tranen kwamen alsnog, maar meer omdat ze er geen zin in had om ook een bijdrage te leveren aan haar opgeruimde kamer. Troep maken kunnen ze altijd als de beste, maar opruimen?! Uiteindelijk deed ze het wel en ben ik blij dat deze klus achter de rug is.
Finland
Met Sterre hadden we nog wel wat drama. De meiden waar ze in Finland mee op een kamer slaapt zijn totaal niet haar types. Bovendien houden ze geen rekening met haar: ze gaan laat slapen en blijven herrie maken en het licht aanhouden als Sterre wil slapen. Ze voelde zich er doodongelukkig. Ze had dit ook al aangekaart bij de organisatie, maar die wilden haar niet laten ruilen van kamer. Dat resulteerde ik veel stress voor haar en weinig slapen voor ons, omdat ze ons steeds middenin de nacht opbelde. Na een hele dag heen en weer appen is het haar uiteindelijk toch gelukt om een andere slaapplek te vinden en kreeg ze ook toestemming. Nu maar hopen dat het wat rustiger wordt voor haar (en voor ons ;-)).
Dinsdag
Met Sterre ging het een stuk beter nadat ze van kamer gewisseld was. Ze was nu helemaal blij. Nu dat ook weer uit de wereld was, stortte ik me verder op de kamer van Fee. Ik ben een paar uur bezig geweest, maar toen was het wel klaar. Fee had wat moeite met weggooien en ook met het overzicht, maar uiteindelijk was ze blij dat haar kamertje weer schoon was. Ik bakte ook nog een broodje.
Woensdag
De woensdag stond vooral in het teken van schoonmaken. Ik vertrek graag uit een schoon huis, dus alles werd aangepakt. Daarna moest ik als de wiedeweerga boodschappen gaan doen, want Laura en Eddo kwamen die avond eten. Ik wilde iets bedenken waar ik niet al teveel werk aan had, zodat ik niet steeds in de keuken hoefde te staan en dat is gelukt. Precies om 6 uur was ik met alles klaar. De avond werd gezellig. De komende weken hebben we alleen via de app contact, want dan zitten wij in Roemenië en zij in Canada.
Donderdag
De dag voor vertrek is altijd een beetje hectisch. Wassen, inpakken, Maik moest nog gewoon werken, maar we waren redelijk op tijd met alles klaar. Ik heb de buurvrouw instructies gegeven voor het verzorgen van de konijnen en we gingen vroeg naar bed. Iedereen heeft er zin in!
Vrijdag
We vertrekken die ochtend om half 8, maar het gaat niet van harte. Bij het ontbijt merken we dat één van de konijnen niet in orde is. Ze is suf, niet actief en eet niet. Na even twijfelen vertrekken we toch, maar het zit ons niet lekker. Om 9 uur bel ik vanuit de auto de dierenarts. Die geeft aan dat een konijn dat niet eet in 24 uur kan overlijden. Oei! Ze adviseert iemand te regelen die even met haar langskomt. Dat is natuurlijk niet fijn, om daar iemand anders mee op te zadelen, maar inmiddels zijn we al ruim 2 uur aan het rijden en is terug naar huis ook geen optie meer. We vinden Maiks ouders bereid om te gaan.
Lang verhaal kort: het konijn krijgt medicijnen en dan zou ze snel moeten opknappen. Wel vervelend dat de buurvrouw, vrij onervaren met konijnen, deze medicijnen moet geven, maar uiteindelijk lukt het. Langzaam knapt het konijn een beetje op.
We stoppen in Duitsland 3 keer, de eerste keer aan de Mohnensee, bij een mooi park waar we lunchen aan het water. De tweede keer in Fulda, waar we echt een paar uur rondlopen en een ijsje eten en de derde keer in Bamberg. Daar stoppen we wat langer en eten we ’s avonds. Voor de nacht rijden we nog een stukje door naar Amberg, waar Maik ontdekt dat hij een hele koffer is vergeten. Die ligt nog boven op bed. Er zit van mijn bijna niks in, behalve een tasje met medicijnen voor het gezin. Helaas zitten daar nou net mijn hormoonpleisters in, die heb ik ook echt nodig! Maik baalt ook ongelooflijk, want al zijn opladers zaten er in, en z’n scheerapparaat en tandenborstel.
Zaterdag
Die ochtend ontbijten we in het appartement. Ik eet snel en ga daarna op pad om mijn medicijnen te regelen. Eerst naar de apotheek, maar die vertelt dat ze het niet zonder recept mogen meegegeven. Dus ze verwijst me naar het ziekenhuis. Daar moet ik cash weekendtarief betalen om een dokter te mogen zien. Daarna schrijft de dokter de recepten voor mij uit en kan ik daarmee terug naar de apotheek. Ze blijken niet alles te hebben, dus moet ik weer naar een andere apotheek. Na twee uur rondlopen ben ik eindelijk voorzien. Maik staat al klaar met de ingepakte auto. We vertrekken voor de volgende rit die dag.
We gaan eerst naar Regensburg, een mooi stadje, maar wat minder sfeervol doordat het steeds regent. We lopen er een uurtje rond en rijden dan verder. In Linz stoppen we ook even, maar het regent zo hard dat we alleen een koffie drinken. Het heeft geen zin om de stad in te gaan, het hoost. De volgende stop is in Oostenrijk in het plaatsje Melk. Dit blijkt erg leuk! We eten er een lokale lekkernij op het terras. De zon schijnt en het vakantiegevoel komt direct terug. De beroemde abdij is helaas al dicht, maar als we teruglopen naar de auto staat de deur even open wegens een besloten feest. Kunnen we het toch een beetje zien. Het avondeten is in Krems an der Donau en we slapen deze avond in Wenen.
Zondag
Na een fijne nacht slaap in een goed bed gaan we in Wenen ontbijten bij een cafe dat al 100 jaar bestaat. Daarna checken we uit en halen de auto op. Maik rijdt ons door de stad langs alle bezienswaardigheden. Af en toe stoppen we om een kerk van binnen te bekijken of even door een paleistuin te lopen, maar we hebben geen zin (en tijd) om alle paleizen uitgebreid van binnen te bekijken. Ik heb dat zelf allemaal al eens gedaan, bijna 30 jaar geleden, maar de kinderen en Maik nog niet.
We rijden door naar Hongarije, waar we in de plaats Kecszemet gaan eten bij een restaurantjes waar we 3 jaar terug ook eens gegeten hebben. Het is opnieuw heel goed. Onderweg komt de regen met bakken uit de hemel, maar eenmaal daar is het droog en kunnen we toch buiten eten.
Na het eten moeten we nog 2 uur rijden naar het plaatsje Timisoara in Roemenië, waar we een appartementje geboekt hebben. We passeren Arad, waar we ook nog even kort stoppen. Er is een straatfestival en dat ziet er gezellig uit, maar de kinderen zijn moe, dus we blijven niet lang.
