Column Moira: het leven op de compound

Het wennen aan het klimaat en leven op een compound ging vrij snel. Vandaag is het 31 graden, en ik vind dat nu dus fris, en trek een vestje aan.

Het leven op de compound is veilig, voorspelbaar, makkelijk. En met kleine kinderen, is dat eigenlijk gewoon heel fijn. Fietsen hoeven niet op slot, ramen kunnen open blijven staan. Oefenen met fietsen op straat, geen probleem. Je draagt gewoon dezelfde kleren die je in Nederland op een mooie dag ook zou dragen. Geen lange zwarte jurk (abaya), of hoofddoekje.

Zodra je buiten de compound komt, en je je dus onder de Arabieren begeeft, is het meteen duidelijk dat je in een vreemd land met vreemde cultuur bent. Op straat zijn de mannen gekleed in witte jurken, met de traditionele rood/wit geruite sjaal op hun hoofd. De vrouwen dragen een zwarte abaya en niqab (volledige hoofdbedekking, alleen de ogen zijn zichtbaar). De segregatie tussen mannen en vrouwen is overal, en heel strict. In restaurants zijn er gedeeltes voor families en gedeeltes voor mannen. In ziekenhuizen en apotheken zijn aparte wachtkamers.

Onlangs zaten wij een weekend in een luxe hotel in Al Khobar en namen een taxi om de stad te bekijken en naar een kookwinkel te gaan. Ik had daadwerkelijk een culture shock, met wat we zagen achter de luxe facade van de grote boulevards en 5-sterren hotels. Huizen die afbrokkelen, ontzettend veel vuil op straat, auto’s die 15 jaar geleden al niet meer door de APK gekomen zouden zijn. Kinderen in te kleine kleding en afgetrapte schoenen. Maar tegelijkertijd was het heel bijzonder om het ‘echte’ Arabië te zien, en je te beseffen dat het luxe leven op de compound absoluut niet vanzelfsprekend is.

Ondertussen hebben we een huis toegewezen gekregen op de compound waar mijn man werkt, en we gaan over een week dus alweer verhuizen. Ik ben nu ruim 6 maanden zwanger, wat het allemaal wat zwaarder maakt. Maar de compound waar we nu gaan wonen, diep in de woestijn, is echt een sprookje. Ontzettend veel groen, hele prettige en vriendelijke community. En natuurlijk het voordeel dat mijn man niet meer 3,5 uur per dag hoeft te forensen!