De weken gaan gestaag voorbij, ze lijken eigenlijk allemaal op elkaar. Af en toe heb ik enorm veel zin om weer eens zonder na te denken ergens naartoe te gaan, maar dan realiseer ik me dat dat niet kan. Aan de andere kant went die 1,5 meter ook steeds meer. Ik ben heel benieuwd wat morgen gaat gebeuren. Gaan de kinderen weer naar school, of is het toch nog niet veilig genoeg? Ik sta er een beetje ambivalent in merk ik. Aan de ene kant denk ik: laat ze weer naar school gaan, een beetje ritme, ze kunnen hun vriendjes weer zien. Aan de andere kant vind ik het ook spannend. Is het voldoende gefundeerd om deze stap te zetten? Of weten we eigenlijk nog net zoveel als op 16 maart? Zolang ze thuis zijn heb ik zelf de controle, maar als ze weer naar school gaan spelen ze met andere kinderen waarvan ik niet zeker weet of de ouders het allemaal net zo serieus nemen als ik. Loop ik, met mijn astma, dan ineens weer risico? Of valt dat echt mee? Een dubbel gevoel dus.
Lees ook: WIN een airfryer twv €129,99
Inhoudsopgave
Maandag
Wij deden een rondje op maandag: wat mis je het meest in deze tijd? Voor mij is dat de sportschool (zo’n thuis workout is nou eenmaal niet hetzelfde) en het af en toe even helemaal alleen thuis zijn. Maik mist de structuur van naar het werk gaan en thuiskomen, het verschil tussen door de week en het weekend. De kinderen missen het meest hun school en vriendjes. Sterre geeft aan dat ze het gevoel heeft een beetje vakantie te hebben met huiswerk en wil graag weer dat ze echt ergens haar best voor moet doen. Verder had ik maandag best wel een off day. Het was de tijd van de maand en ik was er echt een halve dag niet lekker van. Ook was het weer natuurlijk een stuk minder dan de afgelopen week, even omschakelen. We deden dan ook niet zoveel. Ik had ook geen zin om te koken, maar gelukkig hadden we nog frietjes in de vriezer die we in onze nieuwe Airfryer gooiden. Ideaal!
Dinsdag
De school begon weer, dus Maik haalde spullen op bij school en ik ging met de kinderen aan het werk. Het was niet zulk lekker weer, dus we zaten vooral binnen. De kinderen werkten aan tafel, ik zat er naast met mijn laptop en probeerde ook wat te doen. Dat lukte af en toe. ‘s Middags loste Maik mij af en kon ik even aan de slag.
Woensdag
Onverwacht was het woensdag warmer dan de weermannen hadden gezegd, dus ik trok een jurkje aan. Maik ving de kinderen op, zo kon ik in de ochtend even lekker doorwerken. Dat werd vooral veel bellen en mails beantwoorden. Maik knutselde mooie bloemen met Fee en voor de lunch kwam ik even naar beneden. ‘s Middags moest Maik wat dingen regelen, dus zat ik lekker buiten. Rond half 5 werd het koud en begon ik met koken. Ik maakte gnocchi met tuinbonen, parmaham en ricotta en dat was heerlijk. De kinderen vonden het ook wel te doen, alleen Feetje vond het niet zo. We gingen vroeg naar bed, waar ik met Yuren nog een hoofdstuk uit Superkrachten voor je hoofd deed (echt een aanrader dat boek, zo waardevol!) Ik leer er zelf ook veel van, en Yuren vindt het heel leuk om samen te doen. Overdag kan ik er op terug grijpen. Misschien nog eens een losse review over dat boek schrijven. Houd ik in gedachten voor als ik wat meer tijd heb 😉
Donderdag
Af en toe ben ik de dagen een beetje kwijt, maar opeens was het alweer donderdag. Maik had iets van zijn werk dat af moest, dus ik startte de dag met de kinderen aan tafel. Ze waren niet zo gemotiveerd, ik om eerlijk te zijn ook niet. Als het mooi weer is, wil ik ook liever in de tuin zitten. Helaas zat dat er dus niet in. Uiteindelijk ging iedereen toch wel goed aan het werk en vloog de ochtend voorbij. Om half 1 was het tijd voor lunch, tosti’s uit de airfryer en lekker in de zon natuurlijk. Daarna moest Maik nog een telefoontje met zijn werk doen en zo rond half 2 kon ik aan de slag. Ik baalde er van, was liever in de ochtend gaan werken, zodat ik in de middag met de kinderen in de tuin kon zijn, maar ja. We moeten het samen doen hè. Ik vind dat Maik en ik dat samen eigenlijk heel goed doen. We stemmen elke dag even af wie er wanneer iets belangrijks van werk heeft en de ander vangt het dan op. Soms werken we ‘s avonds, als het overdag niet lukt. Een beetje puzzelen, maar tot nu toe gaat dat heel goed! Aan het einde van de dag liepen Maik en ik nog even een rondje van 5 km in de avondzon. Was gezellig en fijn. Ik bakte zelf focaccia met de kinderen en we aten tomatensoep in de tuin. Prima dagje!
Vrijdag
De dag begon alweer zonnig, dus de schuifdeuren gingen meteen open. Ik at mijn ontbijtje in de tuin en Maik ging met de kinderen aan de slag. Ik had in de ochtend al meteen een videocall en ik wilde ook even wat mail wegwerken. Rond half 12 kwam Kirstin, een oud-klasgenoot van mij van de basisschool. Zij is fotograaf en heeft momenteel weinig te doen, doordat bruiloften enzo allemaal verzet worden. Daarom bedacht ze om mini-shoots te organiseren. Zo heeft zij wat om handen en hebben gezinnen zo’n 5-10 toffe foto’s van hun gezin. Ze vraagt er maar €25 voor, omdat ze het gewoon echt heel leuk vindt om te doen. Anders zit ze maar de hele dag thuis. Dus het leek mij wel leuk. Ik deed een rondje in mijn kennissenkring en er waren nog meer mensen die het leuk vonden, dus uiteindelijk had ze nog best een volle dag. Ik ben erg blij met de foto’s! Toch leuk om ze te maken in deze bijzondere tijd. Mocht je trouwens ook zo’n shoot willen, laat het me dan even weten via de mail, dan geef ik haar gegevens door. Ze wil best nog vaker een dagje shoots inplannen zei ze. Na de shoot werkte ik nog verder en eind van de middag ging ik lekker in de zon zitten. We aten broccoli met gepocheerd ei en ik ging laat slapen, vrij bijzonder voor mij 😉
Zaterdag
Helaas was het ‘s morgens nogal bewolkt toen ik wakker werd, en dat bleef het zo’n beetje de hele dag. Wel jammer, maar het werd dus een binnendagje. Ik begon met wat bloggen en las nog maar weer een keer het boek de verhuisdieren voor aan Fee, die vindt dat echt een heel leuk prentenboek. Later knipte ik ook nog Yuren z’n haar. Hij werd er gek van en wilde het zelf. Ik vond het nogal eng en lachwekkend dat ik het ging doen, maar het is best aardig gelukt. De kapper mag het tot weer in model brengen. Verder hebben we nog een potje kolonisten van Catan gedaan en dat was het wel zo’n beetje. Niet een heel productieve dag dus eigenlijk, maar dat is ook niet zo erg.
Zondag
De kinderen sliepen uit en wij dus ook een beetje. Vervolgens was het tijd voor ontbijt en daarna gingen Maik en ik even naar het tuincentrum hier tegenover. Dat hadden we steeds uitgesteld, maar ons gras ziet er echt niet uit en Maik had echt iets van mest, zaadjes en kalk nodig om het op te kalefateren. Ik ging mee om nog wat nieuwe planten te kopen. We gingen expres vroeg, zodat het niet zo druk was. Ruim 100 euro armer verlieten we de winkel weer en konden we aan de slag. Ik word altijd wel vrolijk van verse plantjes, dus ik was er blij mee. De rest van de dag zat ik wat in de zon, de kinderen speelden op de trampoline. Om kwart over 3 stapte ik op mijn fiets richting Basalt, waar ik met Denise en Henriëtte had afgesproken om voor Jody te gaan stoepkrijter. Jody heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen met Corona, waarvan 2 op de IC. Gelukkig gaat het inmiddels weer goed met haar. Door zo lang in slaap op de IC te liggen, is haar spiermassa helemaal weg. Ze kon dus niet meteen naar huis, maar moest naar een revalidatiecentrum. Daar heeft ze natuurlijk helemaal geen zin in, maar ze kan nog bijna niet lopen. Wij gingen haar opvrolijken met een mooie stoepkrijt tekening èn we namen meteen een wijntje en chips mee voor een 1,5 meter borrel. Ieder op z’n eigen kleedje 🙂 Haar vriend Franz kwam ook nog even langs. Het was een geslaagde verrassing en heel leuk om te doen. Hopelijk gaat ze morgen heel hard trainen en kan ze snel weer naar haar eigen huis!
Ik zei gisteren nog dat ik het knap vind hoeveel jij voor elkaar krijgt deze weken en nu staat er ook alweer zo’n weekoverzicht klaar. Maar fijn hoor dat je het zo goed met Maik kunt regelen. Dat scheelt natuurlijk een hoop, maar dan nog!
Mooi in elk geval dat we dit gisteren hebben kunnen doen. Het stukje stoepkrijttekst van ‘Dan word je vanzelf weer hip en hot’ was bijna niet te zien zie ik, maar als de zon er weer op schijnt vast wel. Leuk ook dat we even op 1,5 meter afstand geborreld en gekletst hebben (op vluchtige buurgesprekken en de kinderen na zie ik al 5 weken niemand, dus dat was wel even fijn). En verder natuurlijk vooral hopen dat Jody snel opknapt!